Strona główna | Mapa serwisu | English version  
Mentacka Naiwność
ZPT > Phil Hine > Mentacka Naiwność

Akademia Mentatów : Mentacka naiwność

Phil Hine (1994)

Ten artykuł został pierwotnie napisany dla Akademii Mentatów – dedykowanej grupy w ramach paktu IOT.

Akademia Mentatów jest bezpośrednio inspirowana postaciami Mentatów – ‘ludzkich komputerów’ – z powieści Franka Herberta ‘Diuna’. Herbert opisuje kilka aspektów funkcjonowania Mentatów, z których jednym jest „mentacka naiwność”. W ciągu ostatnich dwóch lat szukałem sposobu na praktyczne wykorzystanie tego konceptu w sytuacjach magicznych i z związanych magią.

Podstawową ideą jest tutaj to, że podchodząc do jakiegoś problemu często jesteśmy ograniczeni tym, co już o nim „wiemy”. Mentat wykorzystuje swoje zdolności do rozwiązywania problemów innych ludzi, a więc jego technika działa bardzo dobrze, kiedy pracuje z inną osobą. W jakimkolwiek rodzaju rozwiązywania problemów, Mentat jest ograniczony przez to, co powie mu druga osoba. Mentat potrzebuje informacji, by funkcjonować, a więc przyjmując rolę osoby ‘naiwnej’, wypytuje drugą osobę, starając zebrać jak najwięcej informacji na temat danego zagadnienia.

Przykładowo, zostałem poproszony przez Fra. N o podanie mu różnych pomysłów, które pomogły by mu zaplanować jednodniowy warsztat o Magii Runicznej. A więc moim pierwszym ruchem było zapytanie go, z pozycji osoby naiwnej, o to, czego ludzie potrzebują, by zajmować się magia runiczna. Rezultaty były mnie więcej takie :

musza wiedzieć czym sa runy

rozpoznawać i zapamiętywać kształty i własności

umieć wizualizować

chant (niski, melodyjny, mrukliwy śpiew)

używać postur

formulowa sformułowania intencji

używać odpowiednich run do sigilizacji

tworzyć łączone runy

Po rozbiciu tematu na różne aspekty – elementy teorii, techniki i zastosowania – zaplanowanie aktywności w ciągu warsztatu stało się stosunkowo łatwiejsze. Jedna z sugestii było np. ćwiczenie, w którym uczestnicy dzielą się na grupy, formułują intencję i tworzą odpowiednie łączone runy. Było ono poprzedzone odpowiednim wstępem.

Naiwne wypytywanie jest szczególnie użyteczne dla mierzenia się z dużymi problemami, a szczególnie kiedy nie wiemy, z której strony do nich podejść. Przydaje się ono tez, kiedy informacja jest zawarte implicite a nie explicite, tzn. kiedy założone jest, ze rozmówcy cos „wiedza”, ale ta wiedza nie jest jasno zdefiniowana. Przykładem może być sytuacja, kiedy podczas układania programu treningu magicznego zakładamy, że każdy z uczestników wie, co czyni ‘dobrego maga’, ale nie zadamy sobie trudu, żeby dowiedzieć się, czym ‘to’ dokładnie jest. Dyskusja nad programem wpada w błędne koło z powodu różnic (niesformułowanych) opinii.

Przykładem użycia tej techniki w odniesieniu do praktyki magicznej mogłaby być sytuacja, w której ktoś prosi cię o magiczną pomoc w znalezieniu pracy. W takim wypadku zapytałbym delikwenta, od jakich czynników zależy zrealizowanie tego pożądania – i zasugerował serię połączonych działań by rozpocząć proces na odpowiednim poziomie. Przykładowo, jeśli danej osobie brakuje pewności siebie w sytuacjach społecznych, wtedy podbudowanie pewności siebie byłoby dobrym początkiem.

‘Naiwne’ podejście do problemu pozwala ominąć poważny problem w interweniowaniu – polegający na tym, że kiedy sugerujemy komuś możliwe rozwiązania, jesteśmy ograniczeni do własnego rozumienia problemu. Tak więc podsuwane rozwiązania są odrzucane – ‘to nie wypali’ – powodując irytację i niechęć do dalszej pomocy, Dzieje się tak, ponieważ osoba, której dotyczy problem posiada wszystkie informacje, a jej rozmówca wie tylko to, co zostało mu powiedziane. Ponadto, osoba, która ma problem prawdopodobnie wyczerpała już wszystkie ‘łatwe’ rozwiązania.

Naiwne podejście pozwala ominąć to zapętlenie przez wyciągnięcie maksimum informacji, pozwalając obu stronom na znalezienie rozwiązania. To jest szczególnie ważne, bo pozwala uniknąć sytuacji, w której jedna osoba ‘wyratowywuje’ drugą z jej problemu. Obopólna kompetencja jest tutaj kluczowa, jako że Mentat nie jest w stanie zasugerować jakiejś strategii bez dostępu do wiedzy i zdolności drugiej osoby.

Ta technika posiada wiele zastosowań – od wybierania odpowiedniej strategii dla działań magicznych po zarządzanie projektami. Może być użyta do rozwijania mało wyraźnych pomysłów w projekty przedsięwzięć, które można łatwo ocenić lub po prostu wykonać. Może też być użyta w połączeniu z technikami takimi, jak burza mózgów lub strumień świadomości.


(c) Piotr Krupa